N2. Bijlage 2. Lijst der Gebonden Staten.

Staten Datum van de neerlegging Datum van de
van de bekrachtigings- (B) inwerkingtreding.
of de toetredingsoorkonden (T)
- - -
2. Europese Overeenkomst inzake het <wegverkeer> 1971 :
Belgie 16 november 1988 (B) 16 november 1989
Bulgarije 28 december 1978 (T) 28 december 1979
Denemarken 3 november 1986 (B) 3 november 1987
Duitse Dem. Rep. 18 augustus 1975 (T) 7 juni 1979
Duitstland (Bondsrep.) 3 augustus 1978 (B) 3 augustus 1979
Finland 1 april 1985 (B) 1 april 1986
Frankrijk 16 januari 1974 (B) 7 juni 1979
Griekenland 18 december 1986 (T) 18 december 1987
Hongarije 16 maart 1976 (B) 7 juni 1979
Joegoslavie 1 oktober 1976 (T) 7 juni 1979
Luxemburg 25 november 1975 (B) 7 juni 1979
Monaco 6 juni 1978 (B) 7 juni 1979
Oekraine 30 december 1974 (T) 7 juni 1979
Oostenrijk 11 augustus 1981 (B) 11 augustus 1982
Polen 23 augustus 1984 (T) 23 augustus 1985
Roemenie 9 december 1980 (B) 9 december 1981
Tsjechoslowakije 7 juni 1978 (T) 7 juni 1979
U.S.S.R. 27 september 1974 (T) 7 juni 1979
Witrusland 17 december 1974 (T) 7 juni 1979
Zweden 25 juli 1985 (B) 25 juli 1986

Verdrag van 8 november 1968 inzake het wegverkeer

Art. 37. Het onderscheidingsteken van de Staat waarin het voertuig is ingeschreven.
* 1. Op elke auto in het internationale verkeer moet aan de achterzijde, behalve zijn kenteken, het onderscheidingsteken zijn aangebracht van de Staat waarin het is ingeschreven.
* 2. Op elke aanhangwagen die aan een auto is gekoppeld en waarop, ingevolge artikel 36 van dit Verdrag, aan de achterzijde een kenteken moet aangebracht zijn, moet aan de achterzijde tevens het onderscheidingsteken zijn aangebracht van de Staat waarin het kenteken werd afgegeven. De bepalingen van die paragraaf zijn zelfs van toepassing wanneer de aanhangwagen is ingeschreven in een andere Staat dan die waarin de auto waaraan de aanhangwagen is gekoppeld, is ingeschreven; indien de aanhangwagen niet is ingeschreven, moet deze aan de achterzijde het onderscheidingsteken dragen van de Staat waarin het trekkende voertuig is ingeschreven, behalve wanneer het in die Staat rijdt.
* 3. De samenstelling van het onderscheidingsteken als bedoeld in dit artikel, en de wijze waarop het moet worden bevestigd, moeten voldoen aan de eisen van bijlage 3 bij dit Verdrag.


BIJLAGE 3. - Nationaliteitsteken van motorvoertuigen en aanhangwagens in het internationale verkeer.
Art 1
Het onderscheidingsteken bedoeld in artikel 37 van dit Verdrag bestaat uit een, twee of drie Latijnse hoofdletters. De letters dienen ten minste 0,08 m (3,1 duim) hoog te zijn en een lijndikte te hebben van ten minste 0,01 m (0,4 duim). De letters dienen in zwart op een witte ovale achtergrond geschilderd te zijn, waarvan de langste as horizontaal is gericht.
Art2.
Wanneer het onderscheidingsteken slechts uit één letter bestaat, kan de langste as van het ovaal ook vertiaal zijn gericht.
Art. 3
Het onderscheidingsteken mag niet worden verwerkt in het kenteken, of op zodanige wijze worden aangebracht, dat het met dit kenteken zou kunnen worden verward, of dat het de leesbaarheid van dit kenteken zou kunnen verminderen.
Art. 4
Op motorfietsen en hun aanhangwagens dienen de afmetingen van de assen van het ovaal ten minste 0,175 m (6,9 duim) en 0,115 m (4,5 duim) te zijn. Op andere motorvoertuigen en hun aanhangwagens dienen de afmetingen van de assen van het ovaal ten minste te zijn :
a) 0,24 m (9,4 duim) en 0,145 m (5,7 duim) wanneer het onderscheidingsteken drie letters omvat;
b) 0,175 m (6,9 duim) en 0,115 m (4,5 duim) wanneer het onderscheidingsteken minder dan drie letters omvat.
[/list]
Art 5.
De bepalingen van paragraaf 3 van bijlage 2 zijn ook van toepassing op het aanbrengen van het onderscheidingsteken op voertuigen.

In Europa bestaan momenteel twee verschillende tekens die aangeven uit welk land een auto komt. Er is het witte, ovalen schildje met zwarte letters (met bijv. NL of B), waarover in 1968 het Verdrag van Wenen is gesloten. Dit schildje moet op de achterkant van de auto worden aangebracht en mag niet op de nummerplaat staan. Dan bestaat binnen de EU sinds een paar jaar op de nummerplaat zelf een symbool met de letter(s) van het land en de Europese vlag. Dit symbool werd ingevoerd op initiatief van het EP, dat in een resolutie van 1988 pleitte voor een grotere herkenbaarheid van de EU door bijvoorbeeld de Europese vlag op de kentekens te plaatsen. Een paar landen voeren dit symbool nu, sommige verplicht (Portugal en Ierland) en andere facultatief (Duitsland en Frankrijk). Het probleem is dat landen waarin het ovalen schildje verplicht is, het communautaire teken niet erkennen en zelfs een boete opleggen aan buitenlandse auto's die dit voeren.
De Commissie komt nu met een ontwerp-verordening om hier een oplossing voor te vinden. Rapporteur Fernand Le Rachinel (F, NI) is het ermee eens dat de lidstaten zelf kunnen kiezen tussen de twee soorten landentekens. Daarbij moeten ze wel elkaars keuze respecteren. Een buitenlandse automobilist mag om deze reden dus niet meer beboet worden. Formeel betreft de ontwerp-verordening slechts de keuze van een nummerplaat van het "communautaire type", omdat dat was waar het EP in 1988 om had gevraagd. Welke kleur de letters op de nummerplaat hebben, moeten de lidstaten zelf kunnen kiezen, al naar gelang hun nationale voorkeur, vindt Le Rachinel. Wel is het verstandig om het communautaire symbool overal op dezelfde plaats van de kentekenplaat aan te brengen, te weten aan de linkerkant.
Verder wijst hij erop dat het handig is voor bijv. de politie, als het communautaire landenteken zowel voor als achter op de auto wordt aangebracht. De vermelding van de nationale identiteit op de kentekenplaat zelf maakt de identificatie van de automobilist gemakkelijker. Een ander voordeel van de "communautaire nummerplaat" is dat fraude gemakkelijker bestreden kan worden, omdat er nu niet meer een gemakkelijk te verwijderen sticker op de auto zit.