|
mijn zoon loopt al lang, graag en goed. ik kreeg al jaren 2 marathon lopers over de vloer en zo is er een vriendschapsband ontstaan. telkens deze heren komen trainen in onze heuvelachtige omgeving, stopte ze bij me om nadien wat lekkers te eten en zich te goed te doen aan een lekker biertje.
nu de zaak gesloten is, hebben we afgesproken dat ze de laatste paar kilometer Mike kwamen oppikken om samen nog enkele kilometers te lopen. deze heren (Alex en IAN) lieten al snel weten dat Mike hier zeer veel aanleg voor had.
zo is het idée ontstaan om samen te gaan trainen voor het meelopen van een marathon (mike zijn leeftijd catogorie valt dan bij de 16 km)
zogezegt, zo gedaan. de eerste marathon die zich hiervoor aankondigde, weren de 10 miles te Antwerpen.
gisteren zondag 17 April 2011 was het dan zover. Mike was de dag voordien al reeds naar Antwerpen afgezakt, omzo zich in alle rust te kunnen voorbereiden op dit toch wel groots gebeuren.
ikzelf kon pas tegen de middag daar ter plaatsen zijn.
toen ik aankwam op linkeroever, begonnen de inpact van dit gebeuren toch wel tot mij door te dringen. je kon koppen lopen. mijn zoon bevond zich ergens nabij de VIP en ik moest dus nog gaan uitzoeken waar deze zich dus ergens bevond. al snel speurde mijn oog enkele motor agenten op, waar ik dus in een rechte lijn naartoe snelde om de weg te vragen. ik was al op de hoogte dat zijn trainer/coach en Mike elkaar gevonden hadden. deze had 's morgens de echte marathon al gelopen en had zich daarna gehaast om mijn zoon morele steun te kunnen bieden. ik zag de startlijn en hoorde door de luidsprekers dat de lopers binnen een half uur van start gingen. dus besloot ik om op dat plekje te bliijven staan, daar ik toch wel doodgraag een glimp wilde opvangen van mijn zoon.
de muziek werd luider gezet, intervieuws werden afgenomen, cameraploegen van verscheidene televiezie zenders liepen kris kras door elkaar, heen en weer. politie agenten per fiets betraden het parcour. zelfs de helikopter ontbrak er niet aan. de adrenaline gierde al door mijn aderen, ik kon me er geen voorstelling van maken wat er op dat moment door mijn jongen moest gaan, terwijl hij geduldig stond te wachten tussen die massa van 26000 mensen om door die startlijn te gaan.
eindelijk werd het startschot gegeven. de mensen massa begon zich in beweging te zetten. ikzelf vond het zeer impresionant. mijn haren wapperde achteruit van de wind die de lopers veroorzaakte. mijn ogen stonden slechts gefocust op een tengeren jongen, met lange haren, rode t-shirt en lange zwarte broek. al een halfuur lang kwamen duizenden lopers voorbij, nog steeds geen Mike te bespeuren. door de micro hoorde ik dat de laatste 3000 stilletjes door de start gingen vertrekken en plots zag ik wat ik wilde zien. Mijn zoon, hij liep vrolijk en opgewekt te praten met??? zijn coach !!!!!!!!!!!!
om mijn zoon goed bij te kunnen staan en heel de weg lang van een goede ondersteuning te voorzien, had deze besloten om naast Mike te blijven lopen. bovendien zag ik dat hij ook nog eens een rugzak droeg. ik wist dat het goed zat, en dat Mike zekers de aankomst lijn ging bereiken. maar wat had ik een respect voor die trainer van hem.
samen met mijn moeder en buurman, begaven we ons dan maar richting finish lijn. het was drummen om een goed plekje te kunnen bemachtigen. maar een moeder die haar zoon wil zien, houden nog geen duizenden toeschouwers tegen.
mijn zus en schoonbroer moesten ook ergens in de buurt begeven, maar op dat moment, lag mijn interesse eigenlijk enkel bij het zien paseren van mijn zoon.
ik had er geen idée van maar mijn zoon moest al ongeveer meer dan een uur aan het lopen zijn. bij zijn vorige loopcross liep hij een gemiddelde tijd van 12 km per uur. daar het toen over slechts 8 km ging, deed ik een schatting dat hij nu gemiddelt iets trager zou lopen dus dat ik mijn zoon na ongeveer 1u30 lopen wel zou moeten kunnen spotten.
wat kroop die tijd toch verdorie tergend traag. en plots zag ik hem!!!!! ik gilde de longen uit mijn lijf om mijn zoon aan te moedigen, het was immers nog maar slechts de laatste kilometer die hij moest afleggen. in tegenstelling tot bij de start, hoorde hij me dit keer wel. Mike draaide zich en ik zag hem beginnen zoeken. ik dacht oei, ik heb hem afgeleid, maar bedacht me ook ik kan beter nog harder gillen zodat hij zich naar die eindmeet rept. en ja hoor, hij zag me en ik zag zijn blijë gezichtje. hij schoot plots vol nieuwe energie en als een speer ging hij er vandoor.
ik wist dat mijn gillen hem net de juiste motivatie gegeven had om nog een laatste kracht inspanning te geven om die eindmeet te halen. op dat moment hoorde ik door de luidsprekers zeggen dat er op dat moment zowat een 7000 deelnemers over de finish gelopen waren. ik was dus echt apen trots op mijn jongen en repte me naar de uitgang om mijn zoon te feliciteren. en daar zag ik hem buiten komen, fier als een gieter, met zijn eerste medaille. hij had al een stuk peperkoek gekregen, wat hij met bibberende handjes aan het verorberen was. mijn zoon viel me in mijn armen en zo liepen we samen terug naar te tentjes waar de spullen stonden.
uiteraard bedankte ik ook uitbundig zijn coach Alex die in mijn ogen toch wel een mega prestatie neergezet had. Mike vertelde uitbundig over zijn wedstrijd. en hoe Alex onderweg zowel hem als andere lopers voorzag van water en bananen en moed insprak bij lopers die het eventjes wat moeilijker kregen. bescheiden als hij is, heeft hij voor deze 10 miles geen medaille in ontvangst genomen. ik heb er al 1 zei hij. hondereden mensen kwamen hem bedanken voor de bemoedigingen en ondersteuning die ze van hem onderweg mochten ontvangen. deze mensen wisten niet eens dat hij dezelfde morgen reeds had deelgenomen aan de 42 km.
er valt eigenlijk nog zoveel te vertellen over deze dag. mijn zoon heeft gans de nacht geslapen met zijn medaille. en zit nog steeds trots in de zetel te herhalen: een medaille !!!! wat een mooie medaille !!!!!
mijn diepste dank gaat uiteraard uit naar Alex, die zichzelf zo heeft opgeoffert voor mijn zoon.
mijn trots gaat uiteraard uit naar mijn zoon Mike
xx
_________________ c ya  Thea  ik ben niet labiel, enkel een beetje emotioneel flexiebel
|
Inloggen
Registreren
Help
Zoeken
nou kei goed van mike 
